Het is de afgelopen dagen heerlijk weer geweest, dus genoeg tijd om op de fiets te genieten en de kilometers te rijden die straks het verschil gaan maken op het ijs. Op zondag en maandag leek de temperatuur zelfs onplezierig hoog te worden om lekker te sporten. Gelukkig heb ik weinig keuze en moet ik toch mijn kilometers maken.
Fietsen met hoge temperatuur ben ik wel gewend, vorige zomer in Frankrijk steeg het kwik rond de 40 graden Celsius en dat was best wel te doen. Zeker door die frisse duik in het zwembad na afloop. Met dat in het achterhoofd ben ik op de fiets gestapt met een extra bidon water, helaas te weinig om een zwembad mee te vullen dus die frisse duik zat er even niet in.
Na een gezellig ritje met mijn nicht hielden we het na 60 km voor gezien. En hebben we de ontknoping van de Giro d’Italia bekeken Tom Dumoulin gefeliciteerd!
(nog even dit)
Het mooie weer is heerlijk, maar dan komen ook de ‘wittekuiten mannetjes’ weer tevoorschijn. Van die mooiweer rijders op peperdure fietsen met een nogal eigenaardige rijstijl, waar menig automobilist zich flink aan ergert (en waar zijn die gasten op bewolkte dagen?). Ze hebben het duidelijk naar hun zin (met elkaar) maar houden geen rekening met de overige weggebruikers. passeren is vaak een hachelijke onderneming (en gaat in sommige gevallen met het nodige gescheld gepaard). Die rijstijl lokt huftergedrag uit bij automobilisten, wat de verkeersveiligheid niet ten goede komt.
Het is opmerkelijk om te zien dat op dagen dat het weer minder mooi is, weg gebruikers vriendelijker zijn tegen wielrenners.
laten we ons allemaal aan de verkeersregels houden, ook met mooi weer. En een beetje rekening met elkaar houden.
Altijd legitimatie mee
Ik fiets vanaf mijn 10e. Eerst samen met mijn vader, maar al snel hield hij de snelheid niet meer bij en ging ik alleen op pad. Dat ging vaak gepaard met een beetje stres thuis omdat wielrennen niet geheel zonder gevaar is, en ik vrij jong was om lange afstanden te rijden op onbekende wegen. Daarom had ik met mijn moeder een afspraak; Ik zou altijd mijn legitimatie, een kaartje met telefoonnummers, en cashgeld bij me hebben, voor het geval dat…
Vooral die legitimatie vond/vindt ze erg belangrijk. Ik ben vanaf toen nooit zonder legitimatie vertrokken, en ik ben ook niet van plan dat ooit te doen.
Dit weten mijn ouders en vriendin, ze maken zich natuurlijk een stuk minder zorgen dan vroeger. Maar het stelt ze nog steeds gerust (en mijzelf trouwens ook 😉
1 Comment